Het diner

Het diner

Herman Koch

Aantal pagina’s: 245

Noordhoff Uitgevers BV, Groningen/ Houten 2009

Genre:  psychologische roman

Samenvatting

Paul Lohman en zijn vrouw Claire gaan dineren met Serge (de broer van Paul) en Babette, Serges vrouw. Serge Lohman is kandidaat voor minister-president, dus regelt hij een tafel in een restaurant waar je normaal gesproken maanden van te voren zou moeten reserveren. Het diner begint heel gewoon en ze hebben het over alledaagse dingen, waar ze het echt over moeten hebben wordt uitgesteld.

Paul heeft vrijwel overal kritiek op, hij vindt het te chique, de gerant is niet naar zijn smaak, een aperitief ‘van het huis’ kost 10 euro terwijl het van het huis zou zijn enzovoort.

Voordat het voorgerecht er is excuseert hij zich naar het toilet om even te ontsnappen, wanneer hij terugkeerde zaten Claire en Babette niet meer aan tafel.  

De gerant dient het hoofdgerecht op maar Claire en Babette waren nog niet teruggekeerd, Paul ging weg om ze te zoeken toen het mobieltje van zijn zoon Michel afging, die hij per ongeluk mee had genomen, Michel belde naar zijn eigen telefoon en vroeg waar ze waren, om zijn mobieltje op te halen. Paul speurde nog door de telefoon voordat Michel kwam, hij bekeek een filmpje en luisterde de voicemails die waren binnengekomen. Hij hoorde zijn eigen vrouw door de voicemail zeggen dat papa (Paul) er niets van weet en dat ze dat ook graag zo wilt houden, hierdoor werd hij nieuwsgierig wat het dan is wat hij niet mag weten, maar Michel komt al aangelopen dus is er voor hem geen tijd meer om het uit te zoeken. Michel komt erachter dat zijn vader de voicemails heeft afgeluisterd en Paul komt erachter dat Michel wordt gechanteerd door Beau, het geadopteerde zoontje van Serge. Beau dreigt filmpjes op Youtube te zetten als ze hem geen 3000 euro betalen.
De filmpjes bevatten Rick (de zoon van Serge) en Michel die een zwerver in een pinautomaathokje verbranden. Hij dreigt er mee hun identiteit te onthullen als ze dit niet doen.

Dat de jongens dit gedaan hebben was eigenlijk de aanleiding voor het diner. Claire komt naar buiten wanneer Paul Michel 50 euro geeft om dat alvast aan Beau te geven, hij vertelt Claire dat Michel 50 euro kwam ophalen die hij ooit van hem had geleend.

In een flashback wordt ‘verteld’ dat Paul ooit geschiedenisleraar is geweest en dat hij op een gegeven moment onacceptabele dingen zei tegen leerlingen, die dit tegen hun ouders vertelden en die klaagden hem weer aan bij de rector, de rector verwijst hem naar de schoolpsycholoog. Hierna werd vastgesteld dat Paul een genetische afwijking heeft. De naam van de afwijking wordt niet genoemd, maar het veroorzaakt plotselinge woedeaanvallen.

Wanneer iedereen weer in het restaurant is komen de kinderen aan bod. Serge vertelt dat hij wilt aftreden als kandidaat en bekend wilt maken dat hun zoons de daders zijn. Dit wekt woede op bij Claire en zij gaat met hem in discussie, zij vindt niet kunnen dat Serge de toekomst van háár zoon vergooit. Hij wilt zijn persconferentie houden in het cafétje waar Paul en Claire normaal gesproken altijd heen gaan dat zorgt voor extra irritatie.

Babette en Serge gaan alvast naar het café, terwijl Paul en Claire nog wat dingen bespreken, Claire vertelt Paul dat alles toneel was en dat ze de voicemail thuis heeft ingesproken om Michel een alibi te geven, ze had Michel gezegd dat ze alles moesten doen wat ze konden om Beau de mond te snoeren, ze vertelt dat Babette overal van op de hoogte is en dat Paul zijn broer moet verwonden zodat de persconferentie niet door kan gaan. Paul besluit dat het beter is als Claire hem verwond, hij blijft nog even achter in het restaurant. Hij geeft fooi aan een gerant, die hem en Michel buiten had horen praten, zodat hij zijn mond zou houden.  Als hij bij het café aankomt wordt Serge weggevoerd in een ambulance en wordt Claire in een politieauto meegenomen, ze geeft hem nog het signaal om naar huis te gaan en Paul vertrok.

Serge is ernstig gewond geraakt en heeft nu een verminkt gezicht, hij daalde in de peilingen en heeft de verkiezingen verloren. Beau wordt vermist, men suggereert dat hij is weggelopen omdat hij een identiteitscrisis heeft en dat hij graag zijn biologische ouders terug wilt vinden.

Serge snapt dat het beter is om sommige dingen niet openbaar te maken en dat het goed is als het in de familie blijft.

Persoonlijk oordeel

Structurele argumenten:

Het is opgebouwd uit 46 hoofdstukken. Die zijn onderverdeeld in het Aperitief, Voorgerecht, Hoofdgerecht, Nagerecht, Digestief en Fooi. Het verhaal is niet helemaal chronologisch, er komt een aantal keer een flashback voor. Er is een eenheid van plaats, tijd en handeling. Het vindt allemaal plaats op één avond, in het restaurant en het thema is vooral hoe de ouders omgaan met de situatie die hun zoons hebben veroorzaakt.

De flashbacks waren vooral leuk om te lezen, want daar werd veel informatie bekendgemaakt en kwam je meer te weten over de personages.

Emotionele argumenten:

Het boek begon vrij rustig, je wist niet veel van de personages, behalve dat Serge Lohman minister-president kandidaat was, je kon op de achterflap al lezen dat er iets aan de hand was met de zoons. Tijdens het lezen was ik eigenlijk aan het wachten op de onthulling, dat maakte het wel meeslepender, maar pas in het midden van het boek werd onthuld wat ze hadden gedaan.

Des te meer je te weten kwam over de personages, des te interessanter het boek werd. Ik kwam wel voor steeds nieuwe verassingen te staan, dat Paul geschiedenisleraar was en dat hij een van zijn leerlingen zo had afgesnauwd had ik niet gedacht en toen kwam je erachter dat hij een genetische afwijking heeft enzovoort. Je komt als lezer voor steeds grotere verassingen te staan.

Intentionele argumenten:

Het doel van de schrijver is denk ik de lezer bewust maken wat een ouder allemaal over heeft voor zijn/haar kinderen.
Hij maakt ook duidelijk dat hij alle etiquette die bij zo’n luxe etentje horen belachelijk vindt, wanneer de gerant alles benoemt wat op het bord ligt wordt er de spot mee gedreven.

Morele argumenten:
De ouders komen in een moreel dilemma terecht doordat hun kinderen een misdrijf hebben begaan. Serge wilt graag alles vertellen en de rest wilt het verzwijgen en laten vergeten, als lezer kom je ook in een dilemma. Je gaat twijfelen wat beter is. De waarheid duurt het langst maar de toekomst van de jongens wordt wel vergooid wanneer deze bekend wordt gemaakt. Het is daarom te begrijpen wat de ouders uiteindelijk besluiten te doen, ik zou er zelf ook voor kiezen het te verzwijgen en het in de doofpot te stoppen. Ik zou er echter wel voor kiezen om de kinderen zelf een soort straf op te leggen, want wat mij betreft zijn de ouders daar wel iets te mild in, ze doen bijna alsof het niet erg is wat ze hebben gedaan.

Realistische argumenten:

Het zou erg goed een waargebeurd verhaal kunnen zijn, het is erg realistisch. Het is alleen wel vreemd dat een bekend persoon als een kandidaat voor het presidentschap dit onderwerp in een restaurant gaat bespreken waar als het ware best veel mensen mee kunnen luisteren. 

Vernieuwingsargumenten:

Ik had nog niet eerder een literair boek zo snel uitgelezen, dit was nieuw voor mij, er zat veel spanning in, bij de andere boeken vond ik het juist allemaal te langzaam gaan en gebeurde er vrij weinig en ik las de boeken niet zo snel uit. Bij dit boek wilde ik juist wel zo snel mogelijk alles te weten komen. 

Stilistische argumenten:

Het taalgebruik is niet erg ingewikkeld, het leest makkelijk en snel. De vergelijkingen die gemaakt worden zijn redelijk algemeen. Het valt dus wel goed voor de geest te halen wat er bedoeld wordt.